Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο: Τάξη

Τάξη

Πάνω σε κάθε τι κάθησε

Μια ψεύτικη τάξη

Βλέπω την ζωή μου να μετριέται

Με μια ψεύτικη τάξη

Ενώ τα πράγματα του κόσμου

Στροβιλίζονται αργά στον ουρανό

Κανείς δεν καταλαβαίνει

Αυτό το ρολόι

Που επιμένει να χτυπά τακτικά

Μετρώντας ακριβοδίκαιες μονάδες

Επειδή έχει χαλάσει

Αυτό το ρολόι

Με δυό σταγόνες αίμα αντί για δείκτες

Ρέει ανάποδα στον χρόνο

Έξω τα σπίτια

Έχουνε παγώσει

Ο χειμώνας σφίγγει ποτίζει τους τοίχους

Στο μεταξύ

Μέσα στο σπίτι κρυμμένο

Ζει ένα άλλο σπίτι

Ένα αόρατο κορμί

Που δεν ξέρει ή δεν θέλει να μιλήσει

Μια ρωγμή στον τοίχο

Η σιωπή της φτιάχνει

Σκόνη που σκεπάζει τις ώρες

Μέσα στο σπίτι

Έξω απ’ το σπίτι

Το ρολόι χτυπάει

Πάνω σε κάθε τι κάθησε

Μια ψεύτικη τάξη

Όπως την βλέπω τη μετρώ

Με όση ζωή ελεύθερη

Έξω της κυλάει

Μια αργή αιμορραγία από φωτεινές κόκκινες σφαίρες

Που στροβιλίζονται ψηλά στον ουρανό

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο