Ντοκιμαντέρ

Για τον Αβράαμ Κάουα

Φαντάσου

Κανείς δεν ήρθες στην κηδεία σου

Ο κύριος που πουλούσε παγωτά

Ανέβηκε σαν μπαλόνι προς τον ήλιο

Οι μαύροι γονείς με τις ομπρέλες

Βυθίστηκαν λοξά στο χώμα

Οι πέτρες πηδήξαν έξω απ’ την γη

Παιχνίδια ξεχασμένα στην αυλή

Περπατώντας στο πεζοδρόμιο το ανοιξιάτικο πρωινό

Σμιλεύοντας αγγελικές μορφές στο φως

Την καθαρή καρδιά ενός παιδιού στο φως

Πάνω στον σωρό με τα σκουπίδια

Κόκκινο θεϊκό γλυπτό το κορμί της

Αναδίνει θέρμη και την παλιά αγάπη

Ξεχνιέσαι ξανασκύβεις

Σε μια στιγμή γαλήνης

Ο πόνος φέρνει πόνο

Τρέφει ποτίζει τον ανασταίνει τρυφερά

Η ανάμνηση γρήγορα ξεθωριάζει απ’ τα κλεισμένα μάτια

Τα δικά σου όπως τα δικά μου

Μαζί

Είχε αρχίσει να βρέχει

Και σαν από σύνθημα ο κόσμος είχε αρχίσει να σκορπίζει

Θρηνώντας ακόμη χαθήκαν στα σκοτεινά τους αμάξια

Με ένα θρόισμα ένα τέλος

Στα δροσερά δάκρια και στους καραμελωμένους ουρανούς

Στις απώλειες και στα κέρδη