Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο: Δίκη

Δίκη

Δεν μπορούσαν να τον βλέπουν

Το δεξί του μάτι κοίταζε ψηλά το αριστερό του κοίταζε κάτω

Το δεξί του μάτι κοίταζε αριστερά το αριστερό του κοίταζε δεξιά

Οι άνθρωποι μπερδεύονταν ανησυχούσαν ώσπου τρομάζαν

και τότε πλέον παίρναν να θυμώνουν

τον κατηγορούσαν ότι δεν κοίταζε κανένα στα μάτια προσβάλλοντας όλους πολύ

έλεγαν ότι δεν ήξερε ανάμεσα σε δύο ανθρώπους να διαλέγει και θύμωναν πιο πολύ

ήταν θέμα χρόνου να του ζητήσουν το λόγο μα εκείνος δεν ήξερε να πει

πως κοίταζε μεμιάς δύο κόσμους

τον δίκασαν γρήγορα τον πετροβόλησαν ταχύτερα και το κορμί

πέταξαν στα χωράφια χωρίς ούτε τα μάτια να κρατήσουν

σαν αξιοθέατο για τους ξένους ή έστω σαν παιχνίδι για τα παιδιά

σ’ έναν κόσμο που τους είχε πλάσει χρόνια όσα τον δουλεύαν

τόσους χειμώνες με της ανάγκης δύναμη καλοκαίρια με του πόθου το πάθος

και παρά τον φόβο των ερχόμενων νυχτοφυλάκων

που μέρα τη μέρα βήμα το βήμα πλησιάζαν

φρικτότερο ακόμα τους φάνταζε το αυτονόητο

δεν μπορούσε να τους δει

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο