Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
10
ήταν ένας άνθρωπος
είχε κάπου να πάει
μα δεν ήξερε ποιος ήταν
ήτανε δυό άνθρωποι
που άγρια χορεύαν
σ’ έναν καθρέφτη σκοτεινό
ήτανε τρεις άνθρωποι
είχαν από έναν φίλο
είχαν από έναν εχθρό
ήτανε τέσσερις άνθρωποι
τέσσερις δρόμους είχανε στον κόσμο
ένα τετράγωνο γαλανό
ήτανε πέντε άνθρωποι
είχανε πέντε δάχτυλα
πέντε μοίρες να κρατούν και να αφήνουν
ήτανε έξι άνθρωποι
στην θάλασσα από πάνω έξι καθρεφτίσματα
κι έξι σκιές στα πέπλα του νερού
ήτανε εφτά άνθρωποι
εφτά γενιές αλλάξανε
κι εφτά ξανά γεννήθηκαν
ήτανε οχτώ άνθρωποι
δυό δυό για να θυμούνται
τις άκρες τις δεμένες
ήταν εννιά άνθρωποι
με μιας όλοι σιωπήσαν
τα είδωλα χαθήκανε οι κόσμοι τους κρυφτήκαν
ήτανε δέκα άνθρωποι
ο ένας κι ο κανένας
κι επειδή μόνο ένας ήτανε
δεν έμεινε κανένας
Ετικέτες
Ποιηματα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7482
Από το Blogger.
-
►
2013
(2)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2012
(43)
- ► Φεβρουαρίου (13)
- ► Ιανουαρίου (9)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου