Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Απουσιολόγιο

Φως ξύπνησε το πρωί κόκκινο το κρεβάτι του άδειο.
Ήταν καλό που έλειπε νωρίς, όσο ακόμα κρυβόταν το μαύρο πέπλο κι ο ήλιος άναβε πριν  σβήσει τα πάντα αναγεννώντας στιγμιαία ντεκόρ χαράς όχι πια μιας, αρχής και του πολέμου ό,τι ήταν και θα γίνει με ό,τι είναι – το τίποτα, ως θα ‘λεγε, με εκείνον. Πριν αρχίσουν οι κραυγές των ανθρώπων,  κι όσων γίνονταν άνθρωποι, κι όσων δεν θέλαν να πάψουν να μένουν άνθρωποι – όχι όμως και εκείνων που δεν ήταν, ούτε θέλησαν να γίνουν. Εστω αν το αίμα τους έγινε η γη που πατούσαν οι πλασμένοι, το κενό που στήριζε στο μαύρο κατοπινά τα άστρα. Εστω αν εκείνων οι φωνές έφτιαξαν   τραγούδια να πέφτουν νιφάδες κάτω από την γη μα πάνω από τα αστέρια, σαν είχανε κοπεί τα πράγματα ξανά - άναξ στα δύο χωρισμένος από τους κύκλους.
Ήταν καλό που έλειπε. Δεν γινόταν αλλιώς.


0 σχόλια:

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.