Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012


O ελεγκτής


Καθόμουν πίσω- πίσω στην γωνία σε ένα ξέχειλο λεωφορείο.
Η μπροστινή πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Θάνατος.
Έμοιαζε γύρω στα 60, είχε άσπρα μαλλιά κι άσπρα μάτια.
Η στολή του ήταν μαύρη, χωρίς διακριτικά.
«Εισιτήριο» ψιθύρισε στον πρώτο επιβάτη.
Εκείνος του το έδειξε και εξαφανίστηκε.
Ο Θάνατος συνέχισε, κοιτάζοντας μπροστά με τα άσπρα του μάτια.
Όλοι έδειχναν το εισιτήριό τους κι εξαφανίζονταν.
Επικράτησε πανικός, κόσμος ποδοπατιόταν, πάλευαν να ανοίξουν τις πόρτες
Αλλά το λεωφορείο δεν σταματούσε.
«Εισιτήριο» ψιθύριζε κι ένας – ένας χάνονταν από τα μάτια μου.
Άδειασε το λεωφορείο κι έστεκε πια μπροστά μου.
«Εισιτήριο» ψιθύρισε. «Απεριορίστων διαδρομών», απάντησα.
Με κοίταξε μια στιγμή με τα άδεια  του μάτια, χαμογέλασε κι εξαφανίστηκε.
Το λεωφορείο συνέχιζε να τρέχει, ποιος ξέρει που, στην μαύρη νύχτα.
Συνέχισα να κάθομαι. Δεν γύρισα στον καθρέφτη να κοιτάξω τον οδηγό.



0 σχόλια:

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.