Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Φάντασμα

Το εισιτήριο στην τσέπη μου πάλιωσε, σχεδόν κουρελόχαρτο πια
Δε με βλέπει κανείς που ασυνείδητα ελεύθερος κυκλοφορώ
Μόνο τα μικρά παιδιά ίσως, φοβούμενα κατόπιν να κοιμηθούν
Και κάποιοι τυφλοί που ξαφνικά ρωτούν «ποιος είναι εκεί»
Παρόλο που αθόρυβα νομίζω περνώ αόρατος διαβάτης
Ο νους μου  περιπλανιέται κάποτε σε ό,τι είχα κάποτε
Δε με βάρυνε και κάποτε, ναι, κάποτε χαιρόμουν όπως οι άλλοι
ωστόσο βρίσκω την κατάσταση δικαιότερη τώρα
Διότι όπως μου είπε δεν καταλαβαίνω ούτε τον εαυτό μου
Δεν ήξερα αν ήταν κακό αυτό ωστόσο γύρισα και είπα
«από την παρουσία μου απαλλάχτηκες
από την απουσία μου δεν θα απαλλαγείς ποτέ»


Από τότε ταξιδεύω


0 σχόλια:

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.