Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012


Τρίτη


Τελικά δεν είναι τόσο άσχημα
Δυο καρφιά στα χέρια
Ένα στα πόδια
Όσο για να μην πέσεις
Ούτε που φαίνεται το αίμα
Πολύς χρόνος να περιμένεις
Ώσπου να τελειώσεις
Ωραία θέα
Και να σκεφτείς
Το πλήθος από κάτω ουρλιάζει
Ο καθένας τα εγκλήματά του
Μπας και τα πάρεις μαζί σου
Οι φωνές τους γίνονται σιγά- σιγά βουητό
Και μετά θόρυβος στατικός
Σαν τηλεόραση δίχως κανάλι
Μοιάζουν μικροί από δω πάνω
Χειρονομούν σαν νεκροί οργισμένοι
Που τον θυμό τους δεν ξεχάσαν
Κάποιος να τους λύτρωνε μακάρι
Να μη χαλάνε βέβηλα την σιωπή
Κοιτάς δεξιά κοιτάς αριστερά
Χριστός πουθενά
Αν πέθανες για τις αμαρτίες των άλλων
Μια φορά κάνεις το λάθος
Ξεχνώντας τόσες πίσω
Σ΄ έναν κόσμο χωρίς σωτηρία
Άρα πρέπει να είσαι ο ληστής
Τι έκλεψες;
Δεν θυμάσαι
Ποιος σε έδεσε στον σταυρό;
Δεν θυμάσαι
Ελπίζεις μόνο να τον κουβάλησες
Με το κεφάλι ψηλά
Όσο καιρό τον έσερνες
Σε όλη εκείνη την ανηφόρα
Πώς την λέγαν;
Τα σκυλιά γαυγίζαν ενώ στραβοπατούσες
Κι αόρατα μαστίγια ξεσκίζαν από μέσα
Οι Ρωμαίοι που είναι οι Ρωμαίοι;
Ήταν κι οι άνθρωποι αυτοί  μια κάποια λύση
Στάσου όμως να
Ο θάνατος που πλησιάζει
Έρχεται κοντά σου πιο κοντά
Σε φτύνει στο πρόσωπο
Κι απομακρύνεται χαμογελώντας




0 σχόλια:

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.