Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο

                                              για τον Μαρίνο Καρβελά, φίλο και ποιητή - μια απάντηση

τι αποκρουστικοί καιροί φίλε μου

να ‘χουν γίνει δυσβάσταχτες οι ανθρώπινες οι πράξεις

σε ένα κόσμο δούλων ό,τι αρπάξεις

και στην κακιά σου τη μεριά ν’ αράξεις

μέχρι να σε σκεπάσει η λησμονιά

όλα γίνανε συνήθεια κι η αήθεια

κι η απάθεια συνροφιά

εμείς όμως πολεμάμε

μόνοι στον κόσμο

ή έστω μόνο χωριστά

μακριά από τον Κήπο να κρατάμε

όλα τα αρπακτικά

μέρα τις μέρες

λέξη τις λέξεις

αίμα τα αίματα

κανέναν δεν ξεχνάμε

μα με το σπαθί προχωράμε

για αδιαφορούς κυνικούς ή καθάρματα

δεν σταματάμε

θα’ ρθει για όλους η ώρα

και πρέπει να σε βρει με το κεφάλι ψηλά

γι’ αυτό σου λέω προχώρα

και πίσω μην κοιτάς

όποιος κι αν νικήσει

για μας δεν υπάρχει ώρα για κρίση

δεν υπάρχει κόλαση για μας