Η μεγαλύτερη ζωή

Για τον γιο μου,

που σε δύο μήνες

μπαίνει στα 8 –

η πρώτη μας συνεργασία

Στο κρεβάτι ταξίδευα στο απόγευμα.

«βροχή δεν είναι μόνο η βροχή

είναι η μεγαλύτερη ζωή

αυτή που δεν μπορούν όλοι να ζήσουν»

είπε ο Άρης, ανάμεσα σε παραλλαγές

που έφτιαχνε ραγδαία, μετρώντας, αξιολογώντας,

απορρίπτοντας ή κρατώντας, πάντα σωστά.

Αυτόματα όλα τα άλλα έσβηναν

Πλην του χορού της βροχής στα στόρια.

Αργότερα δεν παραδέχτηκε τον τελευταίο στίχο.

Δικαίωμα του ποιητή, σκεφτόμουν.

Ίσως να άκουσα λάθος, σκεφτόμουν.

Νερό, νερό παντού- αλλά ούτε σταγόνα για να πιεις

Θυμόμουν το 84 την πρώτη ταινία του Τρίερ

για μια Ευρώπη του μέλλοντος.

Και για τον εαυτό του; Για άλλους; Ποιους;

Κάποιοι γεννιούνται για να δουν, σκεφτόμουν

Ανάλογα με το χέρι που τους έχει αγγίξει.

Προστατέψτε τον, σκέφτηκα.

Αποκοιμήθηκα

Αφήνοντας την προτροπή να δονείται

Στη νύχτα

Στους ανέμους

Στους θεούς

Και βεβαίως στην βροχή

Όπως πρέπει

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο