Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012


Manmachine entropy

Kοίταξα σήμερα
Οι άνθρωποι είχαν πάλι λοξή όψη
Κοίταζαν τον καθρέφτη ευχαριστημένοι
Και προχωρούσαν σαν για πάντα
Με απασχολούσε ωστόσο κάτι άλλο
Τα αυτοκίνητα για παράδειγμα
Τρέχουν μ’ ακίνητες μηχανές
Κι όμως κι αυτές ζουν και πεθαίνουν

Γιατί αφού είναι ίδιες
Άλλες παύουν πιο νωρίς κι άλλες πιο αργά;
Δεν έχω δει ποτέ δύο ίδιες ίδιες μηχανές
Κι αναρωτιέμαι
Μελαγχολούν οι μηχανές;
Κάτι σε κάθε μια την κάνει να θέλει
Να μείνει ή να φύγει;

Αναρωτιέμαι και για τους ανθρώπους
Και τη γη
Ο ήλιος έρχεται και φεύγει
Σκοτώνει και ζωοδοτεί
Το νερό ξεδιψά και πνίγει
Το φαγητό τρέφει και φθείρει
Όλα έτσι ιανικά

«Όλα γερνούν» μου είπε ένα φίλος
Ναι φίλε μου
Γνωρίζω καλά την εντροπία
Μα
Από όλα τα καμώματα
Μόνο για τη νύχτα
Δεν έχω ακούσει παράπονο κανένα
Ίσως γιατί όλοι κοιμούνται
Ίσως γιατί όλα εκεί να καταλήγουν
Άνθρωποι μηχανές μέρες κι απορίες

Είμαι ωστόσο κι εγώ εκεί
Χωρίς γιατί
Χωρίς τίποτα πλέον να ξέρω
Είμαι
Εγώ;
Εκεί;

Κανένας

Παντού

Απλά
Είμαι 


0 σχόλια: