Σπασμένη σοκολάτα

Η αθώα σκληρότητα σε κόβει από νωρίς στα δύο

Η ευγενής κατάρα του εγώ κάνει το εσύ

Αστεία

Τραγωδία

Αδιαφορίας

Όλα στα δύο

Από ‘κει και μετά, το ξέρεις

Δεν έχει τέλος

Έτσι έπρεπε να γίνει

Για να καταλάβει το ένα τον εαυτό του

Τόσος πόνος

Τόσος χρόνος

Τόσες ζωές στα σκυλιά

Τόσα ονόματα, που να τα μετρήσεις – άδεια

Μόνο και μόνο

Για να καταλάβει ότι είμαστε ένα

Αμέτρητα κομμάτια ένα- κανένας πόνος

Αμέτρητοι κόκκοι άμμου μια αμμουδιά – κανένας χρόνος

Αμέτρητες κουκίδες ένας πίνακας του έρμου Πόλοκ –καμιά ζωή στα σκυλιά

Αμέτρητοι γαλαξίες ένα σύμπαν – κανένα όνομα

Κι όμως ακόμα

Και στην σπασμένη στα δύο σοκολάτα

Που κουβάλαγα στην τσέπη μου

Για κάποιο παιδί

Η προαιώνια

Η υπεραιώνια

Η απέραντη μοναξιά του ενός

Στοχαστικά συνεχίζει να φτιάχνει

Το διαθλασμένο αίνιγμα του καθρέφτη του

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο