Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο: Αντρέα Πατσιέντζα

Αντρέα Πατσιέντζα

Θα ήθελα να χω κάπου να πάω

Θα θελα να χα κάτι να κάνω

Θα θελα να φυσήξει ένας αέρας δυνατός πανίσχυρος

Όχι οι συνηθισμένες μαλακίες

Που πήγε ο Αντρέα στα 32;

Να βρει τον φίλο του τον Στέφανο στα 30

Τόση έμπνευση όση ηρωίνη γαμημένη ηρωίνη

Κι όλα πάνε καλά στον ύπνο

Όλο κόμικς κόμικς κόμικς έγραφε

Μ’ έναν άθλιο Μίκυ να βαράει

Δε βαριέσαι

Αν δεν ήταν αυτό

Θα ήταν κάτι άλλο

Αν δεν ήταν αυτοί ήμουν εγώ

Προδιαγεγραμμένες ζωές θαμπωμένες μεταπάνκ οπτασίες

Ακόμα ανεξήγητες στα όνειρά μου επιστρέφουν

Όνειρα πέραν της ζωής και του θανάτου

Κι ό,τι βρίσκεται ανάμεσα

Εμείς

Περνάει ο καιρός περνάει

Έξω φυσάει άγρια

Από πού βγήκαν αυτά τα μποφόρ

Ρωτάει ο φίλος μου ο Μπάμπης

Δεν θέλω

Δεν πρέπει να απαντήσω

Γιατί υπάρχει το αύριο

Που κάποιος θέλησε να ζήσω

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο