Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο: Απόφθεγμα

Απόφθεγμα

Δύο άδεια ποτήρια.

Που είναι οι άνθρωποι που ήταν;

Δύο άδεια καθίσματα.

Κόντρα στον αέρα

Ο Σεφέρης με βοηθάει να ανάψω τσιγάρο.

Να λοιπόν που σε κάτι χρησιμεύουν οι ποιητές.

Στην στάση του λεωφορείου ένας ήσυχος σκύλος

Με κοιτάζει μια στιγμή με μάτια θλιμμένου ανθρώπου.

Ποιος τον μεταμόρφωσε;

Κρυώνω ολόκληρος και από μέσα.

Εκτός από την καρδιά μου.

Αυτή πρόλαβε πρώτη να παγώσει.

Ο ουρανός κατεβαίνει στη γη

Με σηκώνει στο γκρίζο μια στιγμή

Με αφήνει ξανά κάτω απαλά.

Μόνο μόνος μεταναστεύω

Κάθε μέρα ξανά και ξανά.

Φοβάμαι μη συνηθίσω

Μα μου χουν πει ότι οι άνθρωποι

Τα συνηθίζουν με τον καιρό όλα.

Ούτε άνθρωπος λοιπόν;

Ήρθε το λεωφορείο.

Όλα μένουν πίσω.

Τίποτε δεν περιμένει μπροστά.

Γιάννης Δεληολάνης Ποίηση για τη ζωή και το θάνατο